Ana içeriğe atla

yine yan(ıl)dım

12.12.23

mitralyöz neye ateş ederse etsin

iyi ateş edip etmediği üzerine konuşabilir misin?

hiçbir yere gitmediğimi söylemiştim. kurayı değil yalnızca ezberini çektim. hiçbir yere gitmiyorum. bir yere varmak üzerine olmayacak bu yürüyüşüm. çekirdeğe ilerleyen bir yaratık, var oluşuna kasteden. çer çöp içinde, kalabalıkta, döküp saçılanlar arasında aceleyle süregelen bir arayışta, her bir şeyi anlamsız bulmaya yetecek, pek de kısa sanılmayacak bir an, ömre yayılması uzun sürmeyen.  

neye dönüşeceklerini kestiremiyorum, iddialarını arıyor gibiler. hiçbir yere. gitmiyorum.

ona izin mi verdin? tabii ya, izin verdin.

'sağ kalmak mı? iyi de ne pahasına?'

lütfen bana sırtını dönme. 

güldü.

evet evet(...)

ağladı

öldü(m) mü?

yoksa

ağladı

sustu(m) da,

güldü(m) mü?

durdu. baktı. anlayamadığım bir şeyleri dolar gibi oldu. dudakları oynadı sanırsam ve konuşmaya benzer bir eylemde bulundu.

gülmüş olmalı.

tabi ya, güldü! 

güzel olmalı.

yarı sabahı mide yakan kahve eşliğinde geçiştirdikten sonra, sanki onsuz olursa olamazmış gibi, onsuz okursa okuyamazmış gibi, emektar kalemini elinde çevirip okumaya döndü kırgın bir hevesle. sahne dondu. arkalardan akan şehir dahi onu seyre daldı, izin verdi, su bulandı lakin sebebi kan değildi, o’ydu. gökyüzü damarlandı, sallandı, karıştı ve son çabasıyla tüm renklerini kustu. bulanıklık sürdü. uzanışım gecikti, hava yoğunlaştı, ayaklarımın altından kaçındı ve kıvrıldı. soluğum kulağımı tıkamıştı, kalbimin ritmi bir isime sığındı, kafasını kaldırır gibi oldu. 

ve hayır, bakışları beni bul(a)madı.

yavaşlayan mekanın içine fırlatılan sert bir nesnenin tok sesi ile ayılabildi zaman, hızlandı. ayak uydurdu. kuruldu. 

duruldu.

hayır.

hiçbir yere gitmiyorum. bir yere varmak üzerine olmayacak bu yürüyüşüm. çekirdeğe ilerleyen bir yaratık, var oluşuna kasteden. çer çöp içinde, kalabalıkta, döküp saçılanlar arasında aceleyle süregelen bir arayışta, her bir şeyi anlamsız bulmaya yetecek, pek de kısa sanılmayacak bir an, ömre yayılması uzun sürmeyen.  

bir hiçin anısına' 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

yavaşça içine çöken tortu

 sanki hiç ağlamamışsın gibi duruyor ve seni hiçbir zaman öp(e)meyeceğimi bilmek bana huzur veriyor.  aklıma hep ölümün en düşlenebilir olduğu anlarda geliyorsun. bir imgeler tiyatrosu eşliğinde, olabildiğine silikçe geliyor, sinikçe tebessüm ediyor ve ağır ağır çekiliyorsun. sözlerin örtülü, gece sisten ve saçların dolanarak dökülüyor, "tanıdığım en ince düşünceli, en hassas, en kibar... en nazik insandı..."  diyorsun, "kendini astı." demenden hemen sonra ekliyorsun tüm bunları. sonraları seni en sevdiğin yemekten bahsederken buluyorum, az sonra birileriyle gülüyor oluyoruz, geçenlerde birinin doğum gününü kutluyoruz, dün sarılırken beni sevdiğini fısıldıyorsun, seni izlerken yakala(n)mak istemiyorum, ertesi sabah tenine değen bir gözden yakınıyorsun, akşamında bana uzanıp öpüyorsun, gecesinde kapı dışarı edilirken burnunu çekişlerini dinliyorum, omzuna yaslandığımda kalbini sakınıyorsun ve konuştuğunda sözünü kesmemi istemediğini sanıyorum ki gidişlerimi izliyorsu

çek şu üzerimdeki cesedi

 3.12.23 ağır yürüyüşleri ile yolu tamamlamaya girişen insanlar, mesai saatinin bitimine geri sayım için sıradayım, miskin bir çift gözün kendinden hallice uyuşuk olan adımları, oyuncak arabanın inleyen motorunu dinleyen biz çevre sakinleri, kulağıma -kaçıncı döngüde olduğu belirsiz- takılan şarkı, dilime dolanan -bu kaçıncı belirsiz- bir yerlerden aşınma bir şiir, saçlarımı karıştıran oyuncu dalgalar, art arda kaynayan anlamsız döngüden çalıntı cümle bozuntuları, hisleri sırtlanıp kelimelerle oynayan, bozuk para soran mağrur bir ses -çokça uzaklarda ama-, beklediğim aramanın titrekliği gözbebeklerimde, kahkahası kesilmeyen inşaatın usul usul göğe uzanması -yine mi?, tanrım yine mi?-, bir yere olmayan bu yürüyüşü benimse(me)dim, özür dilerim, ama eskilerden bir ses, tok ama alaylı, kaşlarının reveransı canlanıyor, vurguları taptaze, gözleri canlı ve sesleniyor bana kadar uzayan parmakları; "lügatta efelik olmaz!"  soğuk sayılmaz ama ellerim üşümüş olmalı, aç sayılmam ama sind

kime baksam

  bu gördüğün ben değilim, ben aslında çok başkasıyım diyor. kimlere ve hangi zamanlar(d)a bu denli yaralandığını inan hiç kestiremiyorum, ama güzeldin. güzel bakardın bi kere, çok önceleri, yani- severdin. bu kapıyı usulca çekip gitmeler, bu anlayışlar, ağlayışlar, bu hayat, her gün hiçbir şey olmamış gibi başlamalar, bu boş iştahlar, aldanmalar, adanışlar, bu boşluğa açıklamalar, unutuşlar, affedişler, bu farkında değilmiş gibi yapmalar, gitmeler, sevişler, bu söyleyişler senin değil ki.  başımı göğsüne saklıyorum.  soluk, üşüyen bir nabzın var. yüzün bembeyaz, kıpırtısız... ellerin çok daha küçük, hafızasız...  suyun derinliklerinde, yüzüne uzaklardan vuran bir ışık ve üzerinde ölü kardelenlerle, yaralı düşer(l)e sürüklenip duran gövdeni usul usul sindiriyor sükunetin. yitirdiğin cennetler(l)e yediğin vurgunları soluyorsun.  rüzgar seni uzaklara sürüklüyor, dermansız saçların ölüm sinen çehreni dağıtıyor, gözlerin örtülü, süregeliyorsun.  ama sen bilirsin. insanlar aynı şeyleri söyl