9.1.24
herkes kimi öldüreceğinin tasarısında.
karalamaktan acziyet duyduğun zamanların yası var kalemde ve günlerin ne zamandır ki sensiz geçiyor, kendini atlatıyorsun. iyice izledim de oysa ama neyi incelediğini bir türlü kavrayamıyorum. hareketler durgunlaşıyor, uzanışların hep bir daha ağır, hep biraz daha soluk ve donuksun. bunlar lütuflarım ve her biri de sana aslında, beni geçiştiriyorsun. ne diye öyle güldün? niçin nefesini tuta tuta, için için yürüyorsun? olanca özen ile katladığın o fotoğraf nereden? ne yapacaksın ki onunla? ne diye sakınıyorsun? olarak, bakarak ve dalarak... yalnız beni uyutuyorsun. yine bir başka gecenin ikisi. kuşlar uçmakta ve hayat çok kısa. midenin bulantısı yutulacak gibi değil ve zehirlemeye devam ediyorsun. ısrarla. kimselere sormadan, dünyaya son bir kez bakıp da gidecek olan gözlerden sakınıyorsun. yine, bir başka gecenin saat ikisi. bugün günbatımı biriktirebildin mi bari? kuşlar evhamlı evhamlı uçuyor ve hayat hala çok kısa. korkuyor musun?
Yorumlar
Yorum Gönder