wesawıtbefore

yüreğim karıncalandığında,  uzun bir düşün öyküsü henüz kurulmaya başlandığı halde canım kesin çok yanacak diye düşündüğüm ilk zamanları hatırlıyor, sonumuzu çoktan okuduğumu duyumsuyorum. kaderimle başa çıkamam,  kederlenmektense sevinebilmeyi isterdim lakin eğilimlerimin hepsi tabiatım gereğince masumdur, o sebepledir ki böyle hissetmeyi ben belirlemedim ki diyecek ve kenara çekileceğim.  "inanıyorum söylediğini candan söylediğine, ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez,  kendi kendimize verdiğiniz sözü tutmak,  en çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak... madem ki bu dünya bile yok olacak bir gün,  sevginin bitmesine insan neden üzülsün? aşk mı kaderi kovalar kader mi aşkı, daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi.." huzurevlerinin birinde, yüzüklerimde göz gezdiren bir hanımefendi ile oturuyorum. önce bana şöyle bir bakıyor, temkinli ve gelen herkes gibi gideceğimi içten içe bilerek neyi sakınıp ne kadarını anlatabileceğinin kararını vermeye çalışan tereddütlü ...

sanırsın ki yollarımız her yerde kesişmek üzere tekrardan ayrılıyor. hayal dünyasında yaşıyor. hangi şarkıyı duysa ondan, bir şiir okuyorsa elbette ki onun aşkı kadar asil bir duygudan.. çok özel bir gözlem yapmak istemiyor yahut yalnızca kendini teslim etme istenci duyuyorsa yanında ki en çabuk nefse uzanabiliyor. ah! kendini pek bi gururlu sayıyor.. epeydir bunu bildiğimi kestiremiyor. çok az içini açıyor, çevrenin lakırdısından sıkılıyor.. bugün ona üçüncü kez rastlayışım, her bir yenik düşüşünden haberdarım ve bunları ona karşı kullanmaktan yana olacağım. nerede denk gelirsek gelelim onu katiyen yolundan alıkoymuyorum, onunla karşı karşıya gelmiyor ve yanından koşar adımlar ile geçer oluyorum. o anlamı açık seçik olmayan, o insanı çileden çıkarabilecek dudaklarındaki belli bir gülüşünü işitir gibi oluyorsam da arkamdan, sıktığım dişlerime müdahil olmuyorum. bazı anlarda donup kalıyorum, öyle itici gülümsemeler gördüm ki.. sahiden şaşıyorum. fikren daimi hareket halinde olmamdan seb...