wesawıtbefore

rüyasın(d)a ağlayan her insan gibi ben de uyandığımda çıplaktım, hayatın bir dalgınlıktan ibaret olduğunu düşündüren bir araftaydım ve cismim de dahil hiçbir şeyin denklik etmediği bu sarhoşluğu kabullenip kendimi başka zamanlara, dalgalara ve kaderin iplerine bıraktım.  beyaz giydiğimin telaşına düşmeden önce bir süre sadece kaçıncı defa kanadığımı hatırlarım sandım, kendilerini tek bir noktasında toplayamadığım bir tülde kaybetmekte oldukça ısrarlı olan gözlerimi örtmedim ve orada dünyanın tüm kaygısından uzakta yaşamın daha keyifli olduğu yerde daha uzun inandım.  kulağıma sıkılanları kaydedene kadar unutacaktım, nefesimi kaybeder gibi olduğumda dilime bir şarkı doladım ve nedense tedirgin oldum, kaleme uzanırken başka bir dokunuşa sahip olmak istedim, aradığım el yazısını bulamadığımdan kayıt cihazına uzandım, ses bir erkek gibi konuştu, vücudumu ve saçımı yokladım, zaman geçti, çarşafa saçtıklarımı üzerime aldım, okunması güç kelimeleri sıraladım. sese yetişemeyip doğruldum, bir k